Joannes Sabbe (1803-1886) was smid, de stiel die hij van zijn vader leerde. Hij bleef ongehuwd wonen in de ouderlijke woning in de Bankstraat.
In de eerste helft van de 19de eeuw werden de spinners en wevers bedreigd door de mechanisatie waardoor hun levensstandaard sterk daalde. De regering schreef een forse premie uit voor wie de tempels (breedtehouders) van het weefgetouw kon verbeteren. Zo zou men minder verlies hebben aan het geweven stuk stof. In 1838 realiseerde Jan Sabbe deze verbetering. Zijn broer Eugene smeedde het ontwerp en plaatste het op de getouwen. Hij ontving in naam van de familie Sabbe de forse geldsom van 2000 Bfr. en een gouden medaille.
Jan Sabbes uitvinding werd zeer hoog aangeschreven, doch door de crisis in de linnennijverheid was het handmatig spinnen en weven al ten dode opgeschreven, zodat de uitvinding geen lang leven beschoren was.